“De passie voor het vak of de sport, onvoorwaardelijk”
Werken in teams is iedereen wel bekend. Je werkt samen met elkaar aan een project of naar een doel. Ondanks de verschillen tussen de teamleden en hun (persoonlijke) doelen zijn er ook veel overeenkomsten. Voor mij is misschien nog wel de grootste overeenkomst bij het werken in teams de passie waarmee ik dit doe.
Regelmatig vragen mensen aan mij of de drukte van werken in de accountancy, een universitaire studie en volleyballen in de eredivisie wel een houdbare combinatie is. En hoewel ik me dit soms ook afvraag, ben ik ervan overtuigd dat dit heel goed mogelijk is. In mijn ogen komt dit hoofdzakelijk doordat ik dit alles doe met mijn passie. Ik vind het simpelweg echt leuk om te doen. Niet alleen ik, maar bij meerdere collega’s, teamgenoten en studiegenoten merk ik deze passie. De passie voor het vak of de sport, onvoorwaardelijk. In mijn ogen is deze gedeelde passie de basis voor het samenwerken.
Die passie voor iets is niet vanzelf gekomen. Ik ben van mening dat je hierin moet groeien, net zoals je in een team moet groeien. Soms gaat dit sneller dan een andere keer. Maar als het uiteindelijk klikt, dan zijn alle omstandigheden vol te houden.
Wat een team nodig heeft is niet altijd even duidelijk. Niet voor niks dat er ontelbaar veel cursussen zijn over leiderschap, social skills, noem het maar op. Iedereen probeert dit uit te vinden. En ook ik moet hier nog onwijs veel over leren en ervaring in op doen. De kunst hierin is om elkaar aan te vullen, elkaar te helpen, elkaar te corrigeren, van elkaar te leren, maar bovenal naar elkaar te luisteren. Dit komt niet alleen door samen te werken, maar veelal door het team energie te geven en vóór elkaar te werken in plaats van enkel met elkaar.
Hoewel dit alles en mijn combinatie tussen werk, studie en sport heel leuk klinkt, is het niet altijd zo rooskleurig als het lijkt. Ook ik heb soms twijfels of ik het wel vol kan houden, of ik het misschien anders had kunnen aanpakken en of ik niet iets beter had kunnen doen. Maar tegelijkertijd realiseer ik me ook snel dat ik niks cadeau krijg en dat hard werken de enige manier is om iets te bereiken. Ongeacht wat de uitkomsten zijn is de input belangrijker. Hierbij schiet soms zelfs het gevoel erbij in dat ik nog meer moet doen. Maar dit alles kan ik niet zonder de steun van de teams waar ik samen mee werk en energie van krijg in mijn werk maar ook met de sport.
Al met al werken we vaker in teams dan we misschien beseffen. We hebben elkaar nodig, maar het samenwerken vereist veel werk en energie. Zelfs als je die energie soms niet hebt. Voor mij is de rode draad naar de oplossing hierin de passie. En fouten maken hierin is niet erg. Het is alleen belangrijk om hierbij je gevoel uit te blijven spreken en vooral te luisteren naar elkaar.
